Çocuğumun babası kocam değil :(

16 yaşımda tanıdım onu öyle sevdikki birbirimizi öyle dolu yaşadıkki her anımızı o öğretmendi ben öğrenci günde 3 defa gör şürdük bir gün görmesek özlerdik birbirimizi.

Öyle an olduki biz birbirimizin olduk.aradan zamn geçti benden ayrılmak istediğini söyledi dünyam başıma yıkıldı o an yalvardım yakardım yapma etme bırakma beni bu halde diye dinletemedim belki 50 defa ayrılıp barışmışızdır.sonra duydum nişanlanmış hemde benden önceki sevgilisiyle meğer onu unutamamış hayata küstüm ölümü bile düşündüm okadar çok sevmiştimki onu masmavi gözleri vardı gözlerinin içine bakınca kaybolurdum bana beni beyaz gelinlik içinde hayal ettiğini döylerdi beni çokçok sevdiğini söylerdi.yoğun ısrarlarıma rağmen evlendi o kadınla 1 de oğlu oldu.

Aradan zamn geçti onun bulunduğu şehre gittim bende iş için yıllar sonra gördüm onu farkındaydım hep beni takip ederdi iş yerime gelip beni izler tek kelime etmeden giderdi.beni aradı telefonla çok pişman olduğunu söyledi ağladı yalvardı affet dedi ne olur 1 kez beni sevdiğini söyle beni affet hakkını helal et ben seni aklımdan çıkaramıyorum sana ettiklerimi unutamıyorum çok pişmanım dedi.neyse zamn geçti benim karşıma biri çıktı çok düzgün karakterliysi benimle evlenmek istiyordu bende kabul ettim fazla sürmeden evlendik.

Yine bırakmadı peşimi gelme arama istemiyorum seni dememe rağmen sürekli geldi iş yerime ayaklarıma kapandı diz çöktü affet dedi hiç bukadar aciz carsiz görmemiştim onu.günler aylar geçti istemedim sonra dayanamadım birden çıkıverdi ağzımdan işte bende seni seviyorum dedim tabii yaşattıklarının hesabını tek tek sordum biz yine başlamıştık o muhteşem aşkın tadına tekrar varmıştık telefonda birbirimize haykırıyorduk seni seviyorum diye.o hayaller kuruyordu ikimize dair gelinlik alıcam sana bende damatlık giycem arabayıda süslücem gelin damat fotoğrafı çekinelim sonra kornaya basarak şarkılar söyleyerek herkese bağıralım aşkımızı biz evleniyoruz diye 1 gün olsun hayali evlenelim gerçek olmasada mutlu oluruz demişti.

Her izin günümde onunla buluşurdum gizli gizli birlikte olmadık uzun süre ama çekim gücü vardı aramızda dayanamıyorduk birbirimize daha fazla mücadele veremedik birlikte olduk her izin gübümde hemde defalarca eve geldiğimde kocamın yüzüne bakmaya utanıyordum.sonra öğrendim karısı hamileymiş bi şok daha yaşadım karısına boşanmak istediğini söyledi karısı boşanmadı ben baskı yaptım ya o ya ben diye tamm boşancam dedi ama korkuyordu karısının abilerinden evdekilerden ailesinden farkındaydım.neyse çocuğu oldu tekrar dünyamı yıktı.çocuğunun olduğu gün beni defalarca aradı özür diledi nolur affet beni seninle başlamadan önce olmuştu sana söyleyemedim o zamanlar sen beni istemiyordun şimdi herşey farklı dedi.

Neyse araya giren oğukluğun ardından biz yine birlikteydik birgün bana senden çocuğum olsun istiyorum dedi ben evde çocuklarımın gözlerine bakınca seni görüyorum acaba ondan olsa nasıl olurdu diyorum dedi.önce dalga geçiyor sandım ama bunu her fırsatta söylüyordu beni ikna etti bende istedim ondan bi çocuğumun olmasını bi kaç ay olmadı.bu arada ben kocamdan hep uzak durdum birlikte olduğumun zamnlarda hep korunduk.neyse uzun zamn sonra ben hamile olduğumu öğrendim ozamn ondan ayrılmıştık ben terketmiştim karından boşanmadan beni arama diye.hamile olduğumu söyledim mahvoldu 1 ay beni aramadı sonra aradı benim cocuğu aldırmamı istedi sonra vazgeçti ne yapacağını şaşırdı.

Kocam hiç şüphe duymadı benden halada duymaz.neyse 9 ayın sonunda aynı ona benzeyen bir oğlum oldu gözleri onun gibi mavi dünyalar tatlısı bi çocuk okadar masumki herşeyden habersiz.bebeğimin doğduğu gün hastneye geldi göremedi sonra hiç görmek istemedi bebeğim 2 aylık oldu geldi görmeye 1 kez gördü oğluna altın hediye etti banada künye almış kabul etmedim yüzüne fırlattım tabiiki.ve ilk ve son kez görüyorum bidaha gelmicem görmücem dedi benim ona hediye aldığım yüzüğüde bana uzatarak bunu büyüdüğünde oğluma verirmisin o taksın dedi başladı ağlamaya bebeğimda sanki herşeyin farkında gibi öylece baktı babasının yüzüne sonra güldü babasına.kucağına aldı biraz sevdi sonra verdi bana buna hakkım yok dedi ona iyi bak dedi sonra ayrıldık ogünden sonra hiç görüşmüyoruz sizce ne olur bu işin sonu.ben kocamın yüüzüne bakmaya utanıyorum kocam okadar çok seviyoki bebeği kendi oğlu sanıyor ona bunu asla söyleyemem bu vicdan azabı beni öldürecek gülmeyi unuttum kalabalıklar içinde yapayalnızım .cehennem azabından korkuyorum allaha nasıl hesap vercem nasıl yüzleşeceğim ben ahirette.